Współcześnie, pojawiły się pytania o pomniejszanie kultu Boga
i Chrystusa przez oddawanie czci świętym właśnie. Aby dobrze zrozumieć
bezpodstawność takiego rozumienia kultu świętych należy sięgnąć do samej
„definicji” świętego. Definicji, czyli prawdy o tym kim jest osoba święta w
rozumieniu Magisterium Kościoła. Jezus
Chrystus stając się człowiekiem stał się doskonałym obrazem Boga Ojca, stał się
wzorem człowieka. Jezus przez swoje wcielenie dokonał swoistej przemiany w
rozumieniu relacji człowieka do Boga. Stał
się pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. Człowieczeństwo swoje może
człowiek rozpatrywać tylko w Chrystusie i Jego odniesieniu do Ojca.
Chrześcijanin realizuje swoją wiarę w odniesieniu bezpośrednim do Ojca. Święty,
to ten, który umiłował Boga w Chrystusie i przez swoje życie służył Jemu oraz
służył człowiekowi. Święty umiłował Boga i przez tę miłość umiał służyć pomocą
i kochać innych ludzi, tych wszystkich, o których wspomina Chrystus w Ewangelii
świętego Mateusza gdy mówi: „A
Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z
tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” ( Mt 25, 40 ).
Miłość
do Boga, którą żywi święty ukonkretnia się w drugim człowieku. Tylko w taki
sposób można kochać Boga w pełni. Człowiek święty należy do Chrystusa i jest
członkiem Jego Mistycznego Ciała. Człowiek święty świadczy o bezpośredniości
miłości Boga do każdego człowieka.
Cześć
oddawana świętym jest więc wielbieniem samego Boga. Stworzył On bowiem świat
dla swojej chwały. Wszelkie działanie człowieka, który dąży do zjednoczenia
wszystkiego w Bogu jest właśnie oddawaniem chwały, jaką stworzenie winno
oddawać swemu Stwórcy. Celem życia człowieka świętego jest takie działanie,
które będzie oddawaniem czci samemu Bogu.
Kościół
potrzebuje świętych, ponieważ ma obowiązek głoszenia wielkich dzieł Boga i Jego
zbawienia, którego przez swego Syna udzielił człowiekowi. Święci głoszą
skuteczność łaski Bożej i Bożego zbawienia.
Kult
świętych w Kościele rzymskim istniał od zawsze. Najstarsze, zachowane księgi
liturgiczne sięgające VII wieku wskazują wspomnienia świętych w poszczególne
dni roku liturgicznego. Źródłem liturgicznego kultu świętych jest sprawowanie
„pamiątki Pana”. Kult ten jest częścią Misterium Paschalnego Chrystusa. Właśnie
w osobie każdego świętego, spotyka się działanie Mistycznego Ciała Chrystusa z
dziełem zbawienia dokonanym przez Jezusa Chrystusa. Święci są więc swego
rodzaju manifestacją dzieła zbawczego Chrystusa. Są potwierdzeniem tego dzieła
i autentycznymi świadkami największej prawdy, w jaką wierzy i jaką wyznaje
Kościół. Są prawdziwymi świadkami i głosicielami Zmartwychwstania Jezusa
Chrystusa.
Wśród
świętych od początku chrześcijaństwa na pierwszym miejscu stawia się kult
męczenników, którzy oddali swoje życie za wiarę w Chrystusa. Męczennicy więc
oraz Dziewice już przez Ojców Kościoła byli uznawani za należących w pełni do Boga
czyli vacans Deo et Christo (Święty
Cyprian). W pierwotnym Kościele istnieje też tak zwany „Dies natalis”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz