o kulcie

Współcześnie, pojawiły się pytania o pomniejszanie kultu Boga i Chrystusa przez oddawanie czci świętym właśnie. Aby dobrze zrozumieć bezpodstawność takiego rozumienia kultu świętych należy sięgnąć do samej „definicji” świętego. Definicji, czyli prawdy o tym kim jest osoba święta w rozumieniu  Magisterium Kościoła. Jezus Chrystus stając się człowiekiem stał się doskonałym obrazem Boga Ojca, stał się wzorem człowieka. Jezus przez swoje wcielenie dokonał swoistej przemiany w rozumieniu relacji człowieka do Boga.  Stał się pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. Człowieczeństwo swoje może człowiek rozpatrywać tylko w Chrystusie i Jego odniesieniu do Ojca. Chrześcijanin realizuje swoją wiarę w odniesieniu bezpośrednim do Ojca. Święty, to ten, który umiłował Boga w Chrystusie i przez swoje życie służył Jemu oraz służył człowiekowi. Święty umiłował Boga i przez tę miłość umiał służyć pomocą i kochać innych ludzi, tych wszystkich, o których wspomina Chrystus w Ewangelii świętego Mateusza gdy mówi: „A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” ( Mt 25, 40 ).

Miłość do Boga, którą żywi święty ukonkretnia się w drugim człowieku. Tylko w taki sposób można kochać Boga w pełni. Człowiek święty należy do Chrystusa i jest członkiem Jego Mistycznego Ciała. Człowiek święty świadczy o bezpośredniości miłości Boga do każdego człowieka.

 Cześć oddawana świętym jest więc wielbieniem samego Boga. Stworzył On bowiem świat dla swojej chwały. Wszelkie działanie człowieka, który dąży do zjednoczenia wszystkiego w Bogu jest właśnie oddawaniem chwały, jaką stworzenie winno oddawać swemu Stwórcy. Celem życia człowieka świętego jest takie działanie, które będzie oddawaniem czci samemu Bogu.

Kościół potrzebuje świętych, ponieważ ma obowiązek głoszenia wielkich dzieł Boga i Jego zbawienia, którego przez swego Syna udzielił człowiekowi. Święci głoszą skuteczność łaski Bożej i Bożego zbawienia.

Kult świętych w Kościele rzymskim istniał od zawsze. Najstarsze, zachowane księgi liturgiczne sięgające VII wieku wskazują wspomnienia świętych w poszczególne dni roku liturgicznego. Źródłem liturgicznego kultu świętych jest sprawowanie „pamiątki Pana”. Kult ten jest częścią Misterium Paschalnego Chrystusa. Właśnie w osobie każdego świętego, spotyka się działanie Mistycznego Ciała Chrystusa z dziełem zbawienia dokonanym przez Jezusa Chrystusa. Święci są więc swego rodzaju manifestacją dzieła zbawczego Chrystusa. Są potwierdzeniem tego dzieła i autentycznymi świadkami największej prawdy, w jaką wierzy i jaką wyznaje Kościół. Są prawdziwymi świadkami i głosicielami Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Wśród świętych od początku chrześcijaństwa na pierwszym miejscu stawia się kult męczenników, którzy oddali swoje życie za wiarę w Chrystusa. Męczennicy więc oraz Dziewice już przez Ojców Kościoła byli uznawani za należących w pełni do Boga czyli vacans Deo et Christo (Święty Cyprian). W pierwotnym Kościele istnieje też tak zwany „Dies natalis”.